Adobe Creative Cloud – kompleksowe narzędzie dla twórców

Osoby pragnące zanurzyć się w świecie tworzenia grafiki komputerowej, często na początku swojej podróży zastanawiają się, od którego programu zacząć. To pytanie nie posiada jednoznacznej odpowiedzi, zwłaszcza że główny i najbardziej popularny dostawca rozwiązań, jakim jest firma Adobe, przeszła od modelu sprzedaży pudełkowej oprogramowania na rzecz rozwiązania opartego na chmurze. Jednakże, nie oznacza to konieczności korzystania z aplikacji internetowych, a raczej opiera się na systemie subskrypcji i dostępności zarządzanej przez aplikację o nazwie Adobe Creative Cloud – manager.

Obecnie pełen pakiet zawiera kilkadziesiąt aplikacji, co dla początkujących może być nieco przytłaczające i utrudniać wybór odpowiednich narzędzi. Na szczęście Adobe oferuje możliwość wyboru indywidualnego lub dedykowanych pakietów, co oznacza, że nie ma konieczności nabywania pełnego zestawu, choć najbardziej opłacalną opcją jest subskrypcja wszystkich programów.

Omówię teraz te aplikacje, które stanowią trzon oferty dla kreatywnych użytkowników, pozwalając niemal na wszystko, z wyjątkiem produkcji video – choć nawet to stwierdzenie nie jest w pełni prawdziwe. Pomimo tego, wielu przyszłych użytkowników zadaje sobie pytanie, od czego właściwie zacząć? Odpowiedź na to pytanie znajdziemy właśnie w niniejszym artykule.

Zawsze warto rozpocząć od aplikacji, która jest nam najbardziej potrzebna, ale aby dokonać wyboru, musimy sobie odpowiedzieć na pytanie, do czego dokładnie zamierzamy jej użyć. Jeśli naszym celem jest praca z fotografiami, obróbka obrazów czy retusz, to naturalnym wyborem będzie Photoshop.

Ta ikoniczna aplikacja stanowi fundament dla każdego, kto potrzebuje profesjonalnie pracować z obrazami, będącymi mapą bitową lub zwyczajnie bitmapą. To właśnie taki obraz dawniej nazywany skanem fotografii, dzisiaj zazwyczaj jest efektem cyfrowego aparatu fotograficznego.

Oczekujemy od tego typu aplikacji wieloformatowości, czyli możliwości pracy w różnych formatach plików. Najpopularniejsze i znane z nich to TIFF, JPG, EPS, GIF, BNP, PCX. Natywnym formatem samego Photoshopa jest PSD, co pozwala na przenoszenie wszystkich elementów programu, ich zapis oraz edycję bez utraty elementów, zawartości czy treści. Innymi słowy, cokolwiek zrobimy w tym formacie, zawsze będzie możliwe do otwarcia i pełnej edycji w Photoshopie. Sam Photoshop ma swój własny format RAW, ale dodatkowe wtyczki pozwalają na otwieranie obrazów w tym formacie, który jest wewnętrznym formatem aparatów cyfrowych, zachowując oryginalne dane. Dwaj najbardziej znani producenci sprzętu fotograficznego, a więc Canon i Nikon, mają swoje formaty zapisu obrazu w formacie RAW i są to odpowiednio CF2 i NEF.

Widać zatem, z jak różnorodnymi typami zapisu obrazów mamy do czynienia i jakie to może generować problemy w procesie edycji. Edycja to szereg parametrów, które podlegają modyfikacjom, takie jak rozdzielczość, wymiary metryczne, tryb kolorów, czy metoda kompresji. Te wszystkie elementy pomagają zmieniać fizyczne właściwości obrazu, nie dotykając jednak jego treści. Photoshop zapewnia wsparcie w takich operacjach, umożliwiając modyfikację kolorów, zmiany trybu pracy czy edycję zdjęć, a także wykonywanie bardziej skomplikowanych operacji.

Widać jak na dłoni, że jest to główne narzędzie pracy fotografa i osoby, która zajmuje się tzw. retuszem zdjęć. Retusz … termin, kojarzy nam się z czynnościami, które zmieniają coś w naszym zdjęciu. Kiedyś był wykonywany ręcznie na diapozytywie fotograficznym. Do retuszu możemy zaliczyć też, mniej lub bardziej skomplikowane montaże, zwane również kolażami. Wyobraźmy sobie sytuację, w której musimy zrobić korektę oczu. Będziemy zmieniać kolor, kształt, wielkość, wygląd. Każda z tych czynności to retusz i w konsekwencji również często montaż, polegający na złożeniu ze sobą dwóch lub więcej zdjęć.

Bez Photoshopa trudno jest zrobić takie precyzyjne zmiany, które jak pamiętamy wciąż sprowadzają się do pracy z mapą bitową czyli modyfikacji jej pojedynczych elementów zwanych pikslami obrazu. Będąc retuszerem, montażystą, chcemy mieć możliwość powrotu do efektów naszej pracy i ich swobodnym modyfikowaniu, zawsze wtedy, gdy zajdzie taka potrzeba. To kolejna cecha Photoshopa, która pozwala nam na pracę z warstwami. Edytowalność bitmapy jest tak duża jak dostępność elementów obrazu. Jeśli zdjęcie będzie składać się z trzech obiektów, to chcemy mieć swobodę ich edycji. Photoshop wszystko to umożliwia, gdyż bez problemu zmienimy ich wielkość, położenie, kolor itd.

Pierwsze wersje Photoshopa, umożliwiały podstawą pracę z warstwami i była ona dosyć ograniczona. Dziś pozwala zrobić i zapamiętać do dalszej edycji niemal wszystko.

Świadomie w tym miejscu pominę wspólne cechy modyfikacji obrazu, które będą również dostępne w innych omawianych programach.

Praca z grafiką komputerową nie ogranicza się jedynie do modyfikacji obrazów bitowych. Wiele elementów jest znacznie wygodniej tworzyć przy pomocy wektorów. Do tego celu służy Illustrator, umożliwiając tworzenie, obróbkę i modyfikację obrazów wektorowych.

Czym różni się wektor od znanej bitmapy, którą tworzymy lub obrabiamy w Photoshopie? Przykładowo, gdy rysujemy koło o średnicy 5 cm w Photoshopie na obrazie o wymiarach 10 x 10 cm, a potem chcemy powiększyć obraz, w którym koło ma mieć średnicę 1 metra, konieczne jest wykonanie szeregu operacji zmierzających do zmiany rozdzielczości i wielkości obrazu. Finalny zapis takiego obrazu będącego mapą bitową zajmie więcej miejsca na dysku komputera. Czasami łatwiej jest stworzyć taki obraz od nowa, ponieważ efekt będzie zdecydowanie lepszy niż po modyfikacjach na oryginalnym obrazie.

Programy do pracy na wektorach, jak Illustrator, umożliwiają uniknięcie takich problemów. Wektorowy obraz może być skalowany bez utraty parametrów, co sprawia, że jego jakość zawsze pozostaje najwyższa. To podstawowa cecha obrazów wektorowych tworzonych w Illustratorze. Program ten jest wykorzystywany do projektowania infografik, elementów używanych w aplikacjach internetowych czy prezentacjach, gdzie istnieje potrzeba szybkiego działania i swobodnej edycji dla różnych technik reprodukcji.

Trzecią aplikacją w naszym zestawie jest InDesign, służący do składu i łamania tekstów oraz elementów graficznych. Kiedyś aplikacje tego typu były wykorzystywane głównie do druku, tworzenia książek, czasopism czy ulotek. Dziś Indesign umożliwia skład i łamanie elementów graficznych z tekstem w dokumentach wielostronicowych, nie tylko na potrzeby drukowanych materiałów.

Postawmy sobie kilka pytań i adekwatnych do nich odpowiedzi:

Czy można w Idesignie wykonywać skład i łamanie tekstu: Zdecydowanie TAK

Czy można w nim tworzyć lub modyfikować bitmapy? TAK – w podstawowym zakresie, ale często wystarczającym dla potrzeb wykonania publikacji

Czy można w Indesignie tworzyć elementy wektorowe? TAK. Nie w tak zaawansowanym zakresie jak Illustratorze, ale odpowiedź brzmi TAK.

Wszystkie te aplikacje, czy to Photoshop, Illustrator czy InDesign, pozwalają na tworzenie, edycję i obróbkę elementów będących bitmapą, wektorem oraz tekstem. Różnice między nimi polegają na edytowalności i finalnym zastosowaniu.

Photoshop służy do manipulacji i edycji bitmap, Illustrator do tworzenia wektorów, a InDesign do składu i łamania elementów graficznych z tekstem w dokumentach wielostronicowych. Mimo uniwersalności funkcji, każde z tych narzędzi ma swoje specyficzne zastosowanie i najlepiej jest wykorzystywać je zgodnie z ich przeznaczeniem. Idealnym rozwiązaniem jest posiadanie wszystkich i korzystanie z ich najlepszych cech w zależności od potrzeb.